CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

Μην περιμένετε μια φλόγα να μας σώσει

Τι κι αν φτάσαμε στο τέλος μιας εποχής; Οι εποχές είναι για να πεθαίνουν. Όμως οι άνθρωποι στις γαλάζιες νύχτες δεν έχουν πια κουράγιο για αλλαγές. Αισθάνονται κουρασμένοι και απογοητευμένοι. Δεν ξέρουν με ποιόν και πώς να τα βάλουν. Οπότε επιλέγουν την εύκολη λύση. Φτιάχνουν έναν δικό τους κόσμο, από μικρά μαύρα και άσπρα κομματάκια υφάσματος και ζουν εκεί κουκουλωμένοι και αποκομμένοι από τον άλλον αληθινό - γκρι κόσμο. Ψευτοευτυχισμένοι. Εκεί στον δικό τους - ασπρόμαυρο κόσμο υπάρχουν καλοί και κακοί. Νέοι και γέροι. "Δικοί τους" και "Δικοί μας". Δυνατοί και αδύναμοι. Όλα είναι ξεκάθαρα και τακοποιημένα. Σε αντίθεση με τον άλλον τον αληθινό - γκρι κόσμο όπου όλοι είναι καλοί και κακοί ταυτόχρονα. Όπου οι νέοι σκέφτονται σαν γέροι. Όπου όσοι είναι δυνατοί στην ψυχή είναι αδύναμοι στα υπόλοιπα.

Στον δικό τους - ασπρόμαυρο κόσμο οι καλοί τα βάζουν με τους κακούς και νικάνε με τη βοήθεια του θεού και της δικαιοσύνης. Στον αληθινό - γκρι κόσμο δεν υπάρχουν ούτε καλοί, ούτε κακοί, ούτε θεός ούτε και δικαιοσύνη. Στον ασπρόμαυρο κόσμο τους υπάρχουν και λόγοι και τρόποι να πολεμήσει κανείς το κακό - στον γκρι μόνο λόγοι. Στον ασπρόμαυρο κόσμο οι "υγιείς" τα βάζουν με τους "άρρωστους" και υπερισχύουν. Στον γκρι δεν υπάρχουν "υγιείς" και "άρρωστοι" παρά μόνο ζόμπι που ακροβατούν ανάμεσα στον πέλεκυ και τον άκμωνα. Δεν έχουν επιλογή, μόνο ψεύτικες ελπίδες και εξουσίες, τόσο καλά καμουφλαρισμένες που δεν καταλαβαίνουν πόσο κάλπικη είναι η ζωή τους. Ζουν συγκαταβατικά και καμιά φόρα το χάραμα αφήνοντας το ζεστό τους κρεβάτι και τον υπέροχο ασπρόμαυρο κόσμο τους ψιθυρίζουν περίεργους στίχους:

"Όταν έχεις συνηθίσει στη μιζέρια
παύει να' ναι ευπρόσδεκτη η χαρά
Όταν στο πρόσωπο έχει πεθάνει η φωτιά
μην περιμένεις μια φλόγα να σε σώσει"

Σύντομα συνέρχονται και συνεχίζουν να ζουν στη σκιά των ψευδαισθήσεών τους... Και ο γκρι κόσμος διαιωνίζεται στο νησί με τις γαλάζιες νύχτες και κληροδοτείται στους επόμενους. Κι οι επόμενοι τον αφήνουν στους δικούς τους επόμενους. Κι όταν κάποιος δεν αντέξει στον ασπρόμαυρο κόσμο του και προσπαθήσει να αλλάξει τον γκρι τον λένε αλήτη στο νησί. Είναι προσβολή να μην εκτιμάς έναν τόσο σοφά δομημένο (φανταστικό έστω) κόσμο. Έτσι η ζωή μένει πάντα ίδια και θα μένει για πάντα ίδια μέχρι... Μέχρι; Μέχρι;