Οξύμωρο

Είναι ωραία να ζεις
παρ' όλο που ζεις για κάποια που πια δεν σε θυμάται
μπορεί και να' χει πεθάνει
μετράς τις ώρες, μετά τους μήνες, μετά τα χρόνια

Είναι ωραία να ζεις
ακόμα κι αν είναι για κάτι που πέθανε πριν ένα χρόνο ακριβώς
γιορτάζεις την επέτειο και γελάς
γιατί πέθανες πριν μήνες κι όμως ακόμα αναπνέεις

Είναι ωραία να ζεις
και να περπατάς γρήγορα για να μη σε βαραίνουν τα βήματα
να καπνίζεις γρήγορα για να μην προλαβαίνεις να μετράς τις τζούρες
να πίνεις πολύ για να μη θυμάσαι ό,τι σε κρατάει όρθιο

Είναι ωραία να ζεις
αν και το κάνεις επειδή ο φυσικός θάνατος σε τρομάζει
αφού δε μπορείς να κάνεις αλλιώς
είναι ωραία να ζεις ακόμα κι αν ο λόγος που ζεις μπορεί και να πέθανε

Αμνησία

Μου είπε ότι την έκανα να νιώθει καλύτερη
Γέλασα και άναψα ένα τσιγάρο
Κοίταξα προς τα πάνω
Έβγαλα καπνό
Ανακούφιση που δε μ' έκανε να θέλω να γίνομαι καλύτερος
Ίσως επειδή δεν την άφηνα

Έμαθα να ξεχνάω αυτά που κάποτε αγάπησα
Και οι άνθρωποι νομίζουν ότι είμαι κάποιος άλλος
Όταν ξεχνάς αυτά που έζησες είσαι κάποιος άλλος
Ίσως επειδή έχω καρκίνο
Έμαθα να ξεχνάω αυτά που απόλαυσα σ' αυτή τη ζωή
"Ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω"

Αν περιμένεις κι εσύ...

Λόγια Πεταμένα

Είστε η γνώση του τίποτα
είμαστε η επίγνωση του ποτέ
Είστε οι άνθρωποι της λήθης
είμαστε τα τέρατα της μνήμης
Είστε οι μέτρ του παρακάτω
είμαστε οι λάτρεις του "ξέμεινα"

Είμαστε αυτοί που δεν αγάπησαν ποτέ
Παιδιά του Πάθους και της Άρνησης
τα σπλάχνα μας βρωμάνε φόβο
Είμαστε αυτοί που δε θ' αγαπήσετε ποτέ

Είμαστε αστέρια που πέφτουν
Αλλάζουμε χρώματα στην πορεία προς το τέλος
Ένα πράγμα μένει σταθερό,
είναι το φως που εκπέμπουμε
Η πτώση μας είναι ευχή κι ελπίδα
για άλλα μακρινά αστέρια

Δεν είμαι καλύτερος από κανένα
Κανένας δεν είναι χειρότερος από μένα
Σας χαρίζω το δρόμο
Αφήστε μου το πεζοδρόμιο