CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Οι σκιές μου χτυπάνε την πόρτα



Οι σκιές μου χτυπάν την πόρτα
Κι εγώ τρέχω ν' ανοίξω
Όσα θα έρθουν ίσως είναι χειρότερα
Μα εγώ τα προσμένω ανυπόμονα
Με το αδηφάγο άγγιγμα και τη φρέσκια ανάσα του ερωτευμένου
Με την κρυφή ελπίδα του απογοητευμένου
Με το άπειρο βλέμμα του ετοιμοθάνατου

Οι σκιές μου χτυπάν την πόρτα
Κι εγώ τρέχω ν' ανοίξω
Όσα έφυγαν έχουν το άρωμα της Ιστορίας
τις γραμμές του λαιμού σου
Μα εγώ τα ανακαλώ με στοικότητα
Με τη δίψα εκείνου που δεν έζησε ποτέ
Με τη λαιμαργία εκείνου που έζησε πολλά
Με τη φρίκη εκείνου που ξέρει ότι ποτέ δε θα ζήσει


Οι σκιές μου χτυπάνε την πόρτα
μα εγώ δε θα 'μαι εκεί ν' ανοίξω
Θα αγγίζω το κρύο του πρωινού μόνος κου
Θα λιώνω το σίδερο μέσα μου
Με τη λαίμαργη στοικότητα των ερωτευμένων
Με τη θλιμμένη ανάσα των ερωτευμένων