CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Κλειστόν...


...ώρα για διακοπές. Όχι δεν αφήνω το νησί - το κουβαλάω πάντα μαζί μου. Είναι η μικρογραφία του κόσμου μου. Και δυστυχώς είμαι πολύ δεμένος με τον κόσμο μου. Μπορεί για δύο εβδομάδες να μην γράψω - μπορεί και όχι, ανάλογα με τα κέφια μου. Χαιρετώ μέχρι την επόμενη συνάντηση με ένα παλιό ποίημα...

"Τι θα σου έλεγα;"
(Τρίτη 1 Μαΐου 2007. Οι σκέψεις αυτές έγιναν μεταξύ 1:05 και 1:46 π.μ.)

Τι θα σου έλεγα;
Η αλήθεια δεν είναι ότι καλύτερο αλλά θα την προτιμούσα
Τέλος πάντων δεν είναι ούτε τι λες ούτε πώς το λες αλλά αν το αισθάνεσαι

Κι εγώ το αισθάνομαι αλλά ακόμη κολλάω στο "πως"(και στο "τι")
Μια ζωή βλέπεις έλπιζα για το καλύτερο αλλά ήμουν προετοιμασμένος για το χειρότερο
Επίγνωση απόγνωσης...
Ίσως αυτό με κράτησε εδώ ίσως και όχι
Είναι άλλωστε τόσα πολλά...

Και συνεχίζω

Η ζωή είναι...
Πόσοι δεν έχουν ξεκινήσει έτσι...
Η ζωή δεν είναι.
Η ζωή δεν είναι να υπαινίσσεσαι, η ζωή δεν είναι να επιδιώκεις,
η ζωή δεν είναι να υποκρίνεσαι ούτε να ψέγεις...
Η ζωή είναι να πιστεύεις (και ίσως να εξαπατάσαι), η ζωή είναι να νιώθεις (και ίσως να πληγώνεσαι)
Η ζωή είναι να μιλάς και πάντα να δέχεσαι τις συνέπειες...
(Αλήθεια τι είναι πιο δύσκολο;)

Και συνεχίζω

Το δύσκολο δεν είναι να αρνείσαι το θάνατο - όλοι το κάνουν
Το δύσκολο (και το σπουδαίο) είναι να τον αποδέχεσαι ως επιβεβαίωση της ζωής...
Το τέλος μου που ίσως σηματοδοτεί την αρχή σου
Κάθε τέλος κι αρχή

Και συνεχίζω

Άλλωστε ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα μελαγχολικό ον που του αρέσει να χαμογελά
Όπως σε όλα τα μελαγχολικά όντα δηλαδή...
Τώρα σε καταλαβαίνω
Καταλαβαίνω τη χλωμή όψη σου στον καθρέφτη και το ψεύτικο βλέμμα σου
Το χλωμό σου εγώ και το όμορφο ψέμα σου
Η ζωή όπως και ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα όμορφο (ανυπόφορο, βαρύ, αποκαρδιωτικό μα όμορφο) ψέμα

Και σταματώ

Γιατί δεν έχω πολλά να πω ακόμα παρά το άνυδρο έδαφος της ύπαρξης
Και αυτό δεν αρκεί για σένα και για μένα...
Δεν πιστεύει σε μένα και σε σένα
Τίτλοι τέλους στο πουθενά
Λίγο πιο μπροστά από εκεί που ξεκίνησα...

Υ.Γ.1 Η αναδημοσίευση παλιών ποιημάτων μπορεί να σπάει τα νεύρα σε όσους τα είχαν διαβάσει στο προηγούμενο blog αλλά θέλω να είναι όλα μαζεμένα οπότε πρέπει να ανεχτείτε (και) αυτήν την ιδιοτροπία...
Υ.Γ.2 Λατρεύω τα σχόλια του fixxxer πάνω στο συγκεκριμένο και ανυπομονώ για τη μουσική επένδυση του fook!