CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

Νοσταλγία

...οι άνθρωποι έπαψαν να πιστεύουν ότι ο κόσμος γύρω τους μπορεί να αλλάξει και τότε ανακάλυψαν τη νοσταλγία. Το νησί ήταν γι' αυτούς ένα μέρος απάνεμο και ζεστό που μπορούσε να φιλοξενήσει αυτούς και τις αδυναμίες τους. Να ακούσει τις σκέψεις τους και να μοιραστεί τις απορίες τους. Μα οι άνθρωποι δεν ήταν κουρασμένοι από τα άλλα νησιά αλλά από τους άλλους ανθρώπους. Κι έτσι χωρίς να το καταλάβουν ξεκίνησαν μια ανέλπιδη προσπάθεια να ξεφύγουν από τον εαυτό τους. Ότι και να γίνει στο τέλος θα τους έχει απομείνει η νοσταλγία τους και μια σείρα από σκόρπιες σκέψεις, ψέματα κι αλήθειες, προσπάθειες και φόβοι, απαντήσεις μα κυρίως απορίες...



Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μεσ' τα BAR αγκαλιά ξωτικά καθάρματα
μου 'χες πεί πως θα 'ρθείς και ήρθες
Ατλαντίς στο βυθό
φωτισμένα άρματα

Μπρός στα μάτια μου περνάνε
φωσφορίζουνε και πάνε

Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μεσ' τα μπαρ τα παιδια σε κοιτάν ανύποπτα
με ρωτάν από που να ήρθες
δεν θα πώ ποτέ σε κανέναν τίποτα

Στις βιτρίνες που μου φέρνουν ζάλη
στις οθόνες που χτυπάνε τα κομιούτερ γράμματα
καθρεφτίζεσαι μπροστά μου πάλι
Ατλαντίς στο βυθό φωτισμένα άρματα